„Zagraj ze mną na trąbce” − czyli… o wyjeździe na kolejny poranek muzyczny



24 października 2013 r. uczniowie dwóch klas szóstych − VI c i VI d − wzięli udział w poranku muzycznym zorganizowanym przez nauczyciela muzyki − Panią Jadwigę Żaboklicką, przy współpracy ze Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej w Warszawie. Wyjazdy na poranki to już tradycja naszej szkoły. Co roku uczestniczymy w tym wydarzeniu i za każdym razem dowiadujemy się czegoś nowego i czegoś nowego doświadczamy. Tym razem prezentowane były instrumenty dęte blaszane: trąbka, waltornia i puzon.

TRĄBKA jest w tej grupie najpopularniejsza. Gra też najwyższe dźwięki ze wszystkich instrumentów dętych blaszanych. Składa się z metalowej rury, najczęściej wykonanej z mosiądzu i skręconej w pętlę. Z jednej strony zakończona jest ustnikiem, a z drugiej rozszerzeniem w kształcie dzwonu (czarą). Zespół trzech zaworów otwiera lub zamyka drogi przepływu powietrza, umożliwiając zmianę wysokości dźwięku.
Trąbka wyposażona jest także w jeden lub więcej zaworów pozwalających na usuwanie gromadzącej się wilgoci (śliny grającego i skroplonej pary wodnej). Brzmienie trąbki w dużej mierze zależne jest od techniki gry i może być łagodne i melodyjne bądź ostre i wibrujące. Charakterystyczna dla tego instrumentu jest duża siła dźwięku i donośność. W szkołach muzycznych na trąbce mogą grać już 7‑letnie dzieci, jednak optymalnym wiekiem, kiedy płuca są odpowiednio wykształcone, jest 8-9 rok życia. W orkiestrze są zwykle 2-4 trąbki. Instrument ten jest też powszechnie stosowany w orkiestrach dętych i w jazzie.

WALTORNIA czyli róg. Najbardziej pierwotną formą rogu był prawdopodobnie róg pochodzenia zwierzęcego, przeważnie bawoli lub barani. Świadczy o tym jego nazwa (nie tylko w języku polskim). Z czasem zaczynały powstawać rogi metalowe, używane przez pasterzy i myśliwych, a także wykonane z metali szlachetnych oraz z kości słoniowej, z których korzystało rycerstwo i możni na polowaniach.
Waltornia zbudowana jest z wąskiej metalowej rurki, trzykrotnie zwiniętej w spiralę, wewnątrz której są dodatkowe trzy rurki połączone z wentylami − pomagają one w wydobywaniu pełnej skali dźwięków. W orkiestrze symfonicznej są zwykle cztery rogi. Uważa się, że róg jest bardzo trudnym instrumentem i wymaga od wykonawcy wielkich umiejętności kontrolowania oddechu i ust.
PUZON w swoim obecnym kształcie znany jest od XV w. Występuje on w licznych odmianach. Pod względem budowy różni się on od innych instrumentów dętych blaszanych − zamiast wentyli ma suwak, którym zmienia się wysokość dźwięku. Zbudowany jest z dwóch długich metalowych rurek w kształcie litery U, które połączone są ze sobą, tworząc literę S. Poprzez wsuwanie i wysuwanie suwaka można zmieniać wysokość dźwięku, Specjalnością puzonu jest płynne przechodzenie od jednego do drugiego dźwięku, co nazywa się glissandem. W orkiestrze symfonicznej grają zwykle 3 puzony. Wykorzystywany jest on także w orkiestrach dętych i wojskowych.

Wszyscy uczestnicy poranka mogli dowiedzieć się tych i wielu innych ciekawych rzeczy od muzyków (z Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina), którzy grają na trąbce, waltorni i puzonie. Wysłuchali też utworów wykonanych na tych instrumentach, m.in. Amazing GraceTime To Say Goodbay. Niektórzy mieli okazję wziąć do ręki trąbkę, a nawet w nią dmuchnąć. Szkoda, że jesteśmy już w szóstej klasie i za rok poranek muzyczny odbędzie się bez naszego udziału.

Wiktoria i Weronika Stachera, klasa VI c

...................................................................................................................................................................